کد مطلب:50452 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:261
[صفحه 68] همدانی[1] او را از سكونت طولانی در محیطهای اجتماعی نامردمی و به دور از مناسبات انسانی و محیطهای فرورفته در بیدادگریها و غفلتها پرهیز داده و چنین فرموده است: «و اسكن الامصار العظام فانها جماع المسلمین و احذر منازل الغفله و الجفاء و قله الاعوان علی طاعه الله.»[2] . در شهرهای بزرگ سكونت كن كه جایگاه فراهم آمدن مسلمانان است و بپرهیز از جایهایی كه در آن (از یاد خدا) غافلند و آنجا كه به یكدیگر ستم می رانند و بر طاعت خدا كمتر یاورانند. در این بیان امام (ع) اهمیت موانع و مقتضیات اجتماعی در تربیت آدمی بخوبی مشخص شده است و اینكه چگونه مناسبات و روابط اجتماعی سیر تعالی تربیت آدمی را كند یا تند می سازد و از این رو برای فراهم كردن زمینه ی مطلوب تربیت، باید بدان توجه جدی نمود و این خود از رسالتهای مهم تربیت است.
تربیت امری صرفا فردی نیست و بشدت به اموری دیگر وابسته است و روابط اجتماعی، فرهنگ حاكم بر یك جامعه، ارزشها، عادات، آداب و سنن اجتماعی، باورها و رفتارهای اجتماعی نقش مانع یا مقتضی را در تربیت انسانها دارند و هر چه مناسبات و روابط و ارزشها و فرهنگ اجتماعی به سمت تعالی پیش رود، بستر تربیت متعالی انسان بیشتر فراهم می شود و هر چه این امور منحطتر باشد، موانع رشد و تعالی انسان بیشتر می شود و حركت انسان به سمت مقاصد والای انسانی كندتر می گردد. امیرمومنان علی (ع) نقش موانع و مقتضیات اجتماعی را چنان مهم دانسته كه در نامه ای به حارث
صفحه 68.